Zbiornik Bukówka jest popularnym miejscem turystycznym w okresie letnim, zwłaszcza gdy panuje upał. Zbiornik wodny powstał tu w 1989 roku, chociaż pierwsza zapora został ukończona niemal 80 lat wcześniej. Jak to możliwe? Ruch samochodowy aż do 1976 odbywał się drogą, która po kilkunastu kolejnych latach została zalana.
BUKÓWKA
To niewielka wieś łańcuchowa, rozciągnięta, w ogromnej mierze, wzdłuż rzeki Bóbr, która kilka kilometrów stąd ma swoje źródła – na wschodnich krańcach Karkonoszy, ponad miejscowością Žacléř.
Z pewnością kojarzycie zbiornik zaporowy, który się tu znajduje – to największy „atut” eksportowy tej miejscowości, chociaż atutów i ciekawostek jest tu wiele chociażby pozostałości po zamku, który istniał tu ponad 700 lat temu. Możecie o nim przeczytać tutaj:
Zamek w Bukówce! Nie tylko legenda! Istniał naprawdę!
A tak wygląda zbiornik zaporowy obecnie:
ALEJA
Poniżej zapory we wsi Bukówka znajduje się aleja klonowa, która doprowadza obecnie na wały ziemno-betonowe, po których można dostać się na koronę zapory. Doprowadza do wałów, ale tak naprawdę to prowadzi donikąd, asfalt zanika pod trawiastym wałem ziemnym.
Niegdyś można było tędy dojechać do takich wsi jak Miszkowice oraz Paprotki. Droga wiodła zboczem Zadziernej po czym rozwidlała się na dwie drogi prowadzące odpowiednio do wymienionych wsi. Można to odczytać jeszcze ze starych, przedwojennych map.
DRUGA I TRZECIA ZAPORA
Chociaż budowa pierwszej zapory zakończyła się w 1905 roku nie jest to data powstania tu zbiornika wodnego – utworzony tu suchy zbiornik (widać to na starych pocztówkach zamieszczonych poniżej), który wypełniał się wodą jedynie gdy zachodziła potrzeba. Od lat 30-tych w ogóle zaprzestano korzystać z zapory w celu retencjonowania wody ponieważ zapora posiadała pęknięcia. Dopiero po przebudowie, która zakończyła się pod koniec lat 80-tych utworzono już wypełniony wodą zbiornik. Wtedy to droga prezentowana na zdjęciach straciła swoje znaczenie a jej dalszy przebieg znalazł się pod wodą (część zasypano ziemią nadbudowując „wały” podtrzymujące zaporę). Na starych zdjęciach i pocztówkach widać tą drogę, po której poruszają się ludzi a także zaprzęgi konne. W początkach XX wieku docierały tu turystyczne dyliżanse (konne) z Lubawki by odwiedzający mogli podziwiać ten fragment Kotliny Kamiennogórskiej oraz otaczające ją góry.
Co ciekawe jeszcze do lat 70-tych znak miejscowości „Miszkowice” znajdował się jeszcze w Bukówce, w części drogi, która zachowała się do dzisiaj.
Ciekawostką może dla Was być również fakt, że stara zapora, sprzed niemal 120 lat wciąż znajduje się w Bukówce. Ale niestety zobaczyć jej się nie da ponieważ została zasypana ziemią (a wcześniej chyba jeszcze zalana betonem). Posłużyła zatem jako fundament/ wzmocnienie/bazę dla nowej zapory. Teraz pracują obydwie …
A jeśli weźmiemy pod uwagę, że w latach 1976 – 1989 powstała jeszcze zapora boczna chroniąca Miszkowice to mamy już trzy zapory w tym miejscu 🙂
KLONY
Na początku maja (2022) aleja prezentowała się niezwykle ciekawie. Klony zwyczajne masowo pogubiły przekwitające kwiaty, które rozścieliły się zielonozłotym dywanem, pokrywając niemal cały wysłużony już asfalt sprzed kilku dekad. Wyglądało to urokliwie!
To typowe dla klonów, nie powinno dziwić, chociaż skala kwitnięcia klonów tej wiosny była wyjątkowa. Wiele gatunków drzew nie kwitnie/owocuje każdego roku identycznie, większość charakteryzuje cykliczność z wyraźnymi „skokami” 
