Na zachodzie Sudetów – w Górach i na Pogórzu Łużyckim – znajduje się większość sudeckich ubezpieczonych dróg wspinaczkowych zwanych via ferratami. Opodal miejscowości Oderwitz, na szczycie Spitzberg przygotowano dwie takie drogi. Jak do nich dotrzeć, jak się prezentują i dla kogo są przeznaczone? O tym w dzisiejszym odcinku 🙂
(Jeśli szukasz wyłącznie opisu via ferrat – przewijaj ekran – opis znajduje się znacznie niżej)
VIA FERRATY
To ubezpieczone drogi wspinaczkowe, po których „wspinacz” przemieszcza się korzystając z lonży przymocowanej do uprzęży biodrowej oraz w kasku na głowie. Wspinaczka odbywa się po drodze, którą wytyczają metalowe klamry przytwierdzone do skał oraz stalowe liny. Wspinacz w każdym momencie jest przypięty do stalowych elementów – stosuje tzw. autoasekurację – a przed spadnięciem chroni go wspomniana lonża (najlepiej z absorberem). Stopień trudności mierzy się 5-stopniową skalą od A do E.
Bardzo przydatne są również rękawiczki bez palców. Mogą być rowerowe i najlepiej jakieś „stare” , bo mogą ulec zniszczeniu.
FERRATY W SUDETACH
W Sudetach drogi wspinaczkowe przygotowano jedynie w Czechach oraz Niemczech. Po polskiej stronie nie ma ani jednej drogi wspinaczkowej tego typu, chyba, że weźmiemy pod uwagę bardzo krótki odcinek „treningowy”, w dodatku na terenie prywatnego ośrodka sportów ekstremalnych. Znajduje się na Kruczych Skałach w Szklarskiej Porębie.
Via ferraty na terenie Sudetów zlokalizowane są w 4 miejscach:
1 – okolice Semily (Czechy) – Podgórze Karkonoskie (czes. Krkonošské podhůří, potocznie Podkrkonoší)
Via ferrata Vodni brana nad Izerą – Ferrata w czeskich Sudetach
2 – Oybin (Niemcy) – Góry Łużyckie (Zittauer Gebirge)
Via ferrata Alpiner Grat w Górach Łużyckich
3 – Jonsdorf (Niemcy) – Góry Łużyckie (Zittauer Gebirge)
Via ferrata Nonnensteig w Górach Łużyckich. Zdrowa porcja emocji i piękno natury dookoła.
4 – okolice Oderwitz (Niemcy) – Pogórze Łużyckie
(właśnie o nich czytasz :p)
POGÓRZE ŁUŻYCKIE
To rozległy region górski na samym zachodzie Sudetów wchodzący w skład Pogórza Zachodniosudeckiego. Jego zachodnie krańce sięgają aż po Drezno.
SPITZBERG (lub Oderwitzer Spitzberg)
To wznoszący się na wysokość 510 m n. p. m. szczyt na zachód od miejscowości Oderwitz. Jest raczej niewielkim wzniesieniem o kształcie kopuły wulkanicznej – zbocza w szczytowych partiach stają się bardziej strome,
Nie mamy tu jednak do czynienia ze stożkiem wulkanicznym ale z pozostałością komina dawnego wulkanu – to tzw. nek wulkaniczny. Liczne, nagie ściany bazaltowe o charakterystycznej rozdzielności słupowej (która występuje m.in. w polskich Górach Kaczawskich i na Pogórzu Kaczawskim) osiągają do 30 metrów wysokości.
Szczyt jest widoczny z wielu miejsc, również tych odległych m.in. z Gór Łużyckich oraz zachodnich partii Gór Izerskich.
Zaliczany jest do Korony Sudetów Niemieckich.
INFRASTRUKTURA NA POZIOMIE
Oprócz „ferrat” opisanych poniżej, na szczycie można zaznać wielu rozrywek. Znajduje się tu tor do zjazdów na metalowych saneczkach (coś na pokrój „Kolorowej” w Karpaczu). Sama góra oferuje mnóstwo tradycyjnych dróg wspinaczkowych o bardzo zróżnicowanym stopniu trudności,
jest nawet jedna ściana dla całkowicie początkujących lub dla dzieci 🙂
Dodatkowo na szczycie, na skałach, są punkty widokowe – zabezpieczone, obarierkowane, i na które prowadzą schodki oraz poręcze.
Jest też kamienny obelisk z oznaczeniem szczytu z 1864 r. będący punktem osnowy geodezyjnej, a także flaga Niemiec …
… oraz strzałki na metalowych tabliczkach wskazujące co widać ze szczytu oraz odległości do tych „punktów” na horyzoncie.
Widać stąd szeroką panoramę (galeria z podpisami na samym końcu wpisu).
Nie ma też żadnego problemu z dojazdem, gdyż prawie na sam szczyt można wjechać asfaltem, jest tu kilka parkingów, a ostatni z nich znajduje się pod schroniskiem, w którym można zjeść oraz się napić – Spitzbergbaude. Wybudowane je jeszcze pod koniec XIX wieku.
VIA FERRATY
Wytyczono je po północno-wschodniej stronie góry.
Schemat via ferrat przedstawia poniższe „topo”
APOLLOFALTER – FERRATA DLA POCZĄTKUJĄCYCH / DLA DZIECI
Dojście do ferraty jest oznaczone „na tyłach” schroniska. Należy pójść wąską ścieżką w kierunku wskazanym przez kierunkowskaz i lekko okrążyć szczyt by dostać się na początek tej ferraty. Drogę do niej oznaczyłem czerwonymi kropkami na poniższej mapie. Można tu również dotrzeć od dołu, z okolic ferraty Reisenboulder.
Droga w okresie pełnej wegetacji jest lekko zarośnięta (dobrze mieć długie spodnie).
Posiada poziom trudności A/B czyli można powiedzieć, że należy do najprostszych spośród konstruowanych ferrat. Będzie odpowiednia dla osób, które po raz pierwszy zakładają uprząż i lonże, dla osób starszych lub dzieci – na cele stawiania „pierwszych kroków” w ścianie 😉 Dla zaawansowanych będzie nudna i bardzo krotka, dla nich przygotowano drugą z ferrat, o której nieco niżej 🙂
Ma około 30 metrów długości, a jej przejście może zająć w zależności od szybkości i wieku wspinaczy od kilku do 20 minut. To szybka ferratka 🙂
Mi przejście zajęło około 2 minut i nawet nie użyłem lonży, fragmenty zwyczajnie przespacerowałem. Absolutnie nie namawiam na pokonywanie via ferrat bez używania lonży, ale ta jest naprawdę bardzo prosta i jedynie w górnym odcinku trzeba się kilka razy podeprzeć/podciągnąć. To dobre miejsce by zabrać dzieci na skały i nauczyć je wspinać się w bezpiecznym terenie.
UWAGA! Skały budujące szczyt Spitzberg są śliskie – UWAŻAJCIE! Nie powinno się również wspinać gdy skała jest mokra!
VIA FERRATA RIESENBOULDER
Prowadzi do niej kilka szutrowych dróg lub ścieżek, zarówno od dołu jak i od góry. Teren jest na tyle mały, że bez problemu odnajdziecie drogę. Na wszelki wypadek przypatrzcie się mapie zamieszczonej nieco wyżej.
Jest ferratą o średnim i trudnym stopniu – C/D – wymagającą pewnej siły fizycznej i kondycji. Szczególnie jej początkowy odcinek, trawersujący niewysoką, ale prawie pionową ścianę. Jest bardzo wymagający, gdyż trudno Jest trzymać się przy skale i większość wspinacze musi opuścić się na dół i pokonać go siłowo.
Dla dobrego wspinacza w butach wspinaczkowych nie będzie to kłopotem, ale dla osób w „zwykłych butach” pokonanie tego odcinka będzie kosztować sporo siły fizycznej. Skały są śliskie, nawet gdy są suche. Ale spokojnie, dacie sobie radę 🙂 Jak wygląda ten odcinek można podejrzeć na fotografiach zamieszczonych powyżej i poniżej. Ewentualnie można ominąć ten odcinek przechodząc lewą stroną ściany, niedaleko „skrzynki” ratunkowej.
Jest tu również do pokonania „wyrwa” w skale co zdecydowanie łatwiej będzie pokonać osobom o długich nogach. Dalszy przebieg ferraty jest bardziej pionowy. jedno miejsce oznaczono stopniem trudności C/D, a końcówka to już B, B i jeszcze raz B 🙂
Pokonanie całej ferraty nie powinno zająć więcej niż 30 minut.
Na górze ferraty jest zabarierkowany punkt widokowy.
Obydwie ferraty kończą się praktycznie w tym samym miejscu.
To jedna z najciekawszych ferrat w całych Sudetach! Jest kilka miejsc, w których trzeba trochę pokombinować 🙂
PANORAMY
Na koniec o tym co widać ze szczytu 🙂 Panorama rozciąga się prawie na 360 stopni! I widać stąd bardzo wiele.
Świetnie widoczne są Góry Łużyckie, pośród których bez trudu możemy wypatrzeć najbardziej charakterystyczne szczyty m. in. najwyższy w całym paśmie Luž (793 m n. p. m.) …
… trzeci pod względem wysokości szczyt w tym paśmie – Jedlová (pol. Jodłowa; 774 m n. p. m.), a na nim wieżę widokową oraz wieże przekaźnikowe.
… szczyt Hvozd (niem. Hochwald; 749 m n. p. m.) a na nim również wieżę widokową oraz dach schroniska.
Dobre oko może wypatrzeć również punkty widokowe na szczycie Tolštejn (670 m n.p.m.), które powstały na ruinach zamku o tej samej nazwie.
Dobrze widoczne jest pasmo Gór Izerskich za którym widać nawet troszkę Karkonoszy w postaci fragmentu grzbietu z wieżą przekaźnika RTV na Śnieżnych Kotłach.
Można zobaczyć również Grzbiet Jesztedzko-Kozakowski z najwyższym szczytem całego pasma – Jesztedem (czes. Ještěd).
Oprócz tego dobrze można się przypatrzeć miejscowości Oderwitz 🙂
Widać jak wielką powierzchnię zajmuje Kopalnia Węgla Brunatnego w Turowie koło Bogatyni, a także kominy elektrowni, w których ów węgiel jest transformowany na energię elektryczną.
PS. Na skałach można również znaleźć krzyż pamiątkowy oraz tablice poświęconą osobom, które zginęły podczas wspinaczki w tym miejscu. Niech będą przestrogą dla pozostałych – BEZPIECZEŃSTWO PRZEDE WSZYSTKIM!
