W przeszłości był popularnym punktem postojowym podczas wędrówki na szczyt Ślęży od strony zachodniej. Obecnie nie prowadzi tędy żaden znakowany szlak turystyczny a widoków stąd już nie da się uświadczyć. Pozostały stare barierki i ścieżka z kamiennych schodów …
ŚLĘŻA
Każdy o tej górze słyszał, większość z pewnością ją odwiedziło. To jedno z najbardziej popularnych miejsc w całych Sudetach i jedno z najbardziej rozpoznawalnych w całym województwie Dolnośląskim. To najprawdopodobniej od nawy szczytu wzięła się również nazwa całej krainy – Śląsk. Nie da się ukryć, że to owiana tajemnica przestrzeń o której nie wiemy wszystkiego.
O historii i prehistorii tego miejsca nie będę jednak pisał zbyt wiele w tym miejscu. Dziś wybierzemy się na zachodnie zbocza szczytu, te najbardziej kamieniste, gdzie występuje mnóstwo wychodni skalnych a nawet niewielkie gołoborza.
DROGA PIOTRA WŁOSTA
Prowadzi z Przełęczy pod Wieżycą w kierunku południowym, po zachodnim zboczu Ślęży, aż do Polany z Dębami. Na krótkim odcinku pokrywa się ze szlakiem archeologicznym schodzącym ze Ślęży w kierunku Polany z Dębami i zakręcającym w kierunku Sobotki. To właśnie z Drogi Piotra Włosta należy odbić w kamienne schody by odnaleźć Małe Olbrzymki. Schodki możecie zobaczyć na nagraniu …
… oraz fotografii poniżej.
Nie jest to oczywiście jedyna opcja, bo najprościej dotrzeć tam z niebieskiego szlaku prowadzące na Olbrzymki, skąd do zapomnianego punktu widokowego jest około 150 metrów. Ciekawe jest jednak wejście starą ścieżką z ułożonymi kamiennymi stopniami aż na sam punkt widokowy. Przebieg tej ścieżki, od wyżej pokazanych schodów, aż na sam punkt widokowy, naniosłem na mapę zamieszczoną poniżej.
W między czasie, idąc od dołu, należy przeciąć tzw. Drogę pod skałami.
KAMIENNE SCHODY
Jest ich na tym odcinku kilkaset. Widać po nich upływ czasu jaki minął od momentu gdy zostały tu wybudowane. Było to jeszcze w czasach niemieckich, najpewniej w XIX wieku.
REZERWAT GÓRA ŚLĘŻA
W między czasie przekroczymy granicę Rezerwatu Góra Ślęża, więc trzymajcie się kamiennych stopni i uszanujcie należycie przestrzeń wkoło.
Z prawnego puntu widzenia ten odcinek trzeba pokonać nielegalnie, gdyż w rezerwatach przyrody w Polsce nie wolno przemieszczać się, również i pieszo, poza oznakowanymi szlakami. Mając jednak na względzie ogrom takich nielegalnych działań, jak chociażby setki ognisk i grilli palonych na Ślęży niemal każdego dnia przez cały sezon wiosna-jesień, nie powinniście się czuć jak przestępcy.
Po ostatnich schodach należy skręcić w lewo by znaleźć się przy skałach z punktem widokowym.
MAŁE OLBRZYMKI
To dawna nazwa formacji skalnej na której utworzono obarierkowany punkt widokowy.
Niemiecka nazwa brzmi Kleinen Riesner. Pocztówkę z tego miejsca, wykonaną w latach 20-tych XX wieku prezentuję poniżej. Ciekawostką może być jednak błędny napis jaki na niej umieszczony. jest na niej napisane „Grossen Riesner” co oznacza nic innego jak „Duże (Wielkie) Olbrzymki”. Skąd taka rozbieżność? W czasach przedwojennych istniała bowiem rozbieżność na dwie formacje skalne, natomiast obecnie istnieją już tylko Olbrzymki, które w przeszłości były właśnie Wielkimi Olbrzymkami. Małe Olbrzymki są pomijane, zarówno na współczesnych mapach jak i w przewodnikach. Dlaczego? Niestety, nie umiem odpowiedzieć na to pytanie …
W przeszłości przestrzeń wokoło skał była wylesiona i można było stąd podziwiać okolicę, nawet szczyt Ślęży. Obecnie drzewa przysłaniają większość widoku, a między drzewami da się dostrzec jedynie niewielkie połacie panoramy. Ze starych pocztówek, które zachowały wizerunek tego miejsca, można się również dowiedzieć, że stała tu tabliczka z nazwą punktu widokowego. Do miejsca tego docierały damy w pięknych sukniach oraz ich fotografowie 🙂
Powyżej zamieszczona pocztówka (z 1907r.) oraz fotografia przedstawiają te same ujęcie.
W starych kronikach wyczytałem również, że część schodów była wówczas, w tym obszarze drewniana, ale była wielokrotnie wypłukiwana przez opady deszczu oraz ulegała przegniciu i była wymieniana na kamienne stopnie.
Film z oględzin tego miejsca podczas mgielnej pogody najdłuższego dnia w roku 2020 (czyli w dzień Nocy Kupały) możecie obejrzeć poniżej:
SKAŁY
Małe Olbrzymki mają około 6-7 metrów wysokości.
Aby zobaczyć ich całe rozmiar najlepiej patrzeć na nie od spodu, chociaż to trudny skalny teren i nie polecam tego robić. Mimo wszystko są to rozmiary, które nie budzą większego wrażenia.
Całe zachodnie zbocze Ślęży najeżone jest ogromną ilością wychodni skalnych, czy to granitowych, czy granodiorytowych, czy gabrowych, dochodzących do kilkunastu metrów wysokości.
UWAGA!
Jeśli zamierzacie zdobywać Ślężę, w towarzystwie swoich małoletnich pociech, od tej strony szczytu i przemierzyć Skalną Perć, Olbrzymki, albo Male Olbrzymki lub przewędrować po Drodze pod Skałami – musicie mieć dzieci cały czas pod kontrolą. W wielu miejscach można spaść ze skał, wpaść w szczeliny między blokami skalnymi. Z pewnością można uznać ten wariant wejścia za wymagający, za jedne z najtrudniejszych szlaków w obrębie Masywu Ślęży.
