W Polsce występuje kilka gatunków osadników. Niektóre są bardzo popularne, inne z kolei rzadko spotykane. Megera plasuje się gdzieś po środku i można go spotkać przy odrobinie szczęścia podczas krótkie spaceru po łąkach. Lubi tereny górskie, gdzie występują sprzyjające mu murawy kserotermiczne.
RUSAŁKOWATE
Zalicza się do bardzo licznej rodziny rusałkowatych (podobnie jak wszystkie rusałki, przeplatki, polowce, dostojki, górówki, przestrojniki, mieniaki czy skalniki). O przedstawicielach tej rodziny pisałem już wielokrotnie w przeszłości na łamach WZD.
Mieniak strużnik – Połyskwliwy motyl o egzotycznym wyglądzie
C jak ceik – historia pewnej naznaczonej rusałki!
Przeplatka atalia – piękny i popularny motyl dzienny
Rusałka osetnik – pędziwiatr z południa
Rusałka pokrzywnik – popularny motyl naszych łąk i ogrodów
Admirał rusałka – jeden z największych przedstawiciel rodziny rusałkowatych w Polsce
Osadnik egeria – motyl z lasu
Dostojka (perłowiec) malinowiec
W Polsce występuje 75 gatunków z tej liczącej ponad 6000 gatunków rodziny!
OSADNIKI
Spośród 5 krajowych gatunków, do najczęściej spotykanych należą osadnik kostrzewiec oraz leśny osadnik egeria. Kolejnym na liście „popularności” będzie nasz dzisiejszy bohater tekstu osadnik megera. Trudniej spotkać osadnika wielkookiego a najtrudniej osadnika petropolitana. Dwóch ostatnich nie spotkamy w polskich Sudetach ( w czeskich najprawdopodobniej również nie, ale nie mam co do tego 100 % pewności).
MEGERA
Ma atrakcyjny wygląd i pierwsze spotkanie z nim budzi pewną ciekawość.
Nie jest motylem popularnym, mimo to można go spotkać na terenie całego kraju i całej Europy Środkowo-Wschodniej (chociaż zasięg jego występowania jest o wiele szerszy).
MORFOLOGIA
Są motylami średniej wielkości. Rozpiętość skrzydeł tego gatunku waha się między 4 a 5 cm.
Charakterystyczne dla tego gatunku jest sporych rozmiarów „oczko” na zwieńczeniu przednich skrzydeł. Znajduje się zarówno na spodniej stronie (posiada dodatkowo obwódkę), jak i wierzchniej (bez obwódki).
Występuje dymorfizm płciowy, czyli różnice w wyglądzie samicami a samcami. Samce posiadają na wierzchu skrzydeł dość szerokie, ciemne smugi.
Gąsienice są zielone.
ŻYCIE
W ciągu roku można obserwować nawet 3 pokolenia tego gatunku. Pierwsze, te które przezimowało, wychodzi na światło dziennie już w maju a czasami nawet i pod koniec kwietnia. Pierwsze w danym sezonie pokolenie pojawia się od połowy lipca do połowy sierpnia, a często można obserwować kolejne pokolenie nawet i w październiku.
Gąsienice odżywiają się głównie roślinami, które najprościej nazwać „trawami” tj. kupkówka pospolita czy śmiałek darniowy. Lubią nasłonecznione łąki, więc odpowiednim siedliskiem ich życia są murawy kserotermiczne lub wrzosowiska. Co za tym idzie dobrze się czują w terenie górskim, na nasłonecznionych, stosunkowo suchych zboczach górskich.
Obserwowałem ten gatunek w Grzbiecie Lasockim Karkonoszy, na wysokości około 900 m n. p. m. ale podejrzewam, że mogą dawać sobie świetnie radę nawet i na 1200 m n. p. m.
Ich ubarwienie pozwala dobrze wtopić się w suchą roślinność o kolorach od jasnożołtego, przez pomarańczowy po odcienie brązu. Gdy przysiądzie na wyschniętym drewnie lub wysuszonych „badylach” jest niemal dostrzegalny.
Imago tego gatunku odżywiają się nektarem kwiatowym.
VIDEO
