Jest niewielkim motylem dziennym przez co niełatwo mu się dobrze przyjrzeć. W dodatku jest bardzo ruchliwym i dość płochym. Można go spotkać niemal na każdej łące pełnej kwiatów.
RUSAŁKOWATE
Zalicza się do bardzo licznej rodziny rusałkowatych, podobnie jak wszystkie rusałki, dostojki, przeplatki, polowce, mieniaki, górówki, przestrojniki czy skalniki. O jej przedstawicielach pisałem już kilkukrotnie w przeszłości na łamach tej strony. W Polsce występuje 75 gatunków z tej liczącej ponad 6000 gatunków (na całym świecie) rodziny!
C jak ceik – historia pewnej naznaczonej rusałki!
Przeplatka atalia – piękny i popularny motyl dzienny
Rusałka osetnik – pędziwiatr z południa
Rusałka pokrzywnik – popularny motyl naszych łąk i ogrodów
Admirał rusałka – jeden z największych przedstawiciel rodziny rusałkowatych w Polsce
Osadnik egeria – motyl z lasu
Jest jednym z kilku krajowych gatunków strzępotków obok m.in. sprzępotka glicerona czy strzępotka perełkowca.
STRZĘPOTEK RUCZAJNIK
Coenonympha pamphilus
CECHY
Rozpiętość skrzydeł u tego gatunku waha się pomiędzy 25 a 35 mm jest zatem bardzo niewielkim motylem.
Na przedniej parze skrzydeł od wewnętrznej strony występuje charakterystyczne oczko. Jest ono bardziej intensywne, mocniej zarysowane u samców niż u samic. Na tylnej parze, również po spodniej stronie, znajdują się ledwo co widoczne oczka (zaznaczone na fotografii poniżej) ulokowane wzdłuż krawędzi skrzydełek. U niektórych osobników są wręcz niewidoczne.
Ta cecha pozwala odróżnić ruczajnika od pozostałych gatunków krajowych strzępotków, ponieważ wszystkie pozostałe posiadają te oczka w formie wyeksponowanej, wyraźnej. Są one o tyle charakterystyczne dla tych motyli, że od nich wzięła się nazwa całej podrodziny – oczennicowate – do której należy nasz dzisiejszy bohater tekstu.
Tło skrzydeł od wewnątrz u obu płci jest takie samo – jasnopomarańczowe (wyblakły pomarańczowy). Bardzo trudną sztuką jest uchwycenie go w pozycji z otwartymi skrzydełkami, ponieważ jest bardzo ruchliwy a gdy tylko usiądzie natychmiast je składa. Robi tak przede wszystkim dla bezpieczeństwa bowiem gdy skrzydełka ma złożone to wyeksponowane jest wspomniane oczko, które ma imitować oko większego i bardziej groźnego zwierzęcia i tym samym uchronić niewielkiego strzępotka przed potencjalnym drapieżnikiem.
Tylna para skrzydeł od strony spodniej jest szarobrunatna z widocznym ciemniejszym naciekiem.
ŻYCIE
Pojawiają się dość wcześnie w ciągu roku, już pod koniec kwietnia. od połowy maja do września jest ich już „pełno” 🙂 W ciągu roku obserwujemy 2 lub nawet 3 pokolenia tego gatunku.
Gąsienice zimują w glebie, ale blisko powietrzni, często pod drzewami, w ściółce lub przykryte roślinnością.
Lata nisko nad ziemię, nigdy nie wzbija się na większą wysokość.
Żywi się nektarem kwiatowym.
