Z definicji świerki to drzewa o jednym pniu. Ale nie w wyższych partiach gór! Tam większość drzew tego gatunku łamie regułę i rośnie w taki sposób aby sobie poradzić w trudnych warunkach. Są koślawe, powykrzywiane, wielopienne itd Dziś przyjrzymy się jednemu z najciekawszych jeśli chodzi o formę górskich świerków pospolitych jakie widziałem. Rośnie w Wysokim Jesioniku, na wschodzie Sudetów, po ich czeskiej stronie.
WIELKI KOCIOŁ
Świerk o którym mowa rośnie przy szlaku niebieskiego koloru w Wielkim Kotle szczytu Vysoká hole w Wysokim Jesionik – drugim co do wysokości paśmie górskim Sudetów. Dla niektórych z Was pewnie nieznanym jest fakt, że nie tylko w Karkonoszach występują kotły polodowcowe (jeśli chodzi o Sudety).
Las jest w tym miejscu dość gęsty i ciemny i można go przeoczyć, ale mając na uwadze chęć spotkania się z nim będzie Wam o wiele łatwiej go zauważyć. Wystarczy czujność 🙂
A tak wygląda Wielki Kocioł 🙂
DEFINICJE
Jak ogromna większość drzew świerki pospolity to drzewa o jednym, prostym pniu. I statystycznie rzecz biorąc tak właśnie jest. Ale gdy wybierzemy się w góry, już od regla dolnego (w górę) dostrzeżemy, że drzewa te nie do końca muszą wpisywać się w swoje definicje. Im wyżej tym surowsze warunki życia więc i forma drzew jest bardziej urozmaicona. Na stromych zboczach, tuż przy górnej granicy lasu, można spotkać osobniki o całkowicie „fantastycznych” kształtach.
KANDELABR
I tak jest w przypadku bohatera tego materiału – rośnie w stromym terenie, prawie przy samej górnej granicy lasu – na wysokości około 1250 m n. p. m.
Jak większość świerków na tj wysokości nie posiada jeszcze „karłowatej” formy (co zdarza się często na jeszcze większej wysokości), bo posiada przeciętną wysokość, ale jego pokrój jest zadziwiający!
Ciężko w ogóle połapać się w tym ile pni posiada oraz które należą do tego samego drzewa. Spróbujcie rozczytać jego pokrój z nagrania zamieszczonego poniżej. Może Wam się uda.
https://youtube.com/shorts/cLp7EeF2xyU
Z pewnością mamy tu do czynienia z kilkoma pniami głównymi. Można ich wyliczyć co najmniej 5. Do wysokości metra nad podłożem odchodzą co boki 4 grube gałęzie, które w dalszym przebiegu wznoszą się i pełnią funkcję pni. Pięknie to wygląda!
Wybaczcie mi jakość fotografii, ale w lesie, na stromych zboczach, gdy słońce już nie operuje na niebie nie jest łatwo o dobre światło.
Nazwę „kandelabr” wymyśliłem, na potrzeby napisania tego materiału i nawiązuje ona jedynie do skojarzenia. Drzewo nie jest objęte specjalną ochroną w formie pomnika przyrody, ale znajduje się na terenie obszaru chronionego Národní přírodní rezervace Praděd. W jednostkach typu NPR zabrania się wychodzenia poza wyznaczone szlaki a także (co powinno być oczywiste) szkodzić Przyrodzie, więc mam nadzieję, że nasz świerk będzie żył długo albo jeszcze dłużej 😉
